Na wstępie zaznaczę, że moja wypowiedź ma na celu dokładniejsze wyjaśnienie o jaką sprawę chodzi w tej skardze, i że ja sama nie mam żadnych roszczeń dotyczących kary dla oskarżonego administratora (chyba że End oczekuje czegoś konkretnego, albo właściciel stwierdzi, że trzeba podjąć konkretne kroki), bo po chwili rozmowy na czacie wyjaśniliśmy sobie z ferstelem sytuację, a on sam być może zrozumiał jak się zachował i wyciągnie z tego lekcję. W moim przypadku chodzi o sytuację sprzed kilku tygodni, kiedy to musiałam wstawić ssy z gry na forum wykonane mi przez ferstela. Pytałam tamtego dnia na chatboxie "w jaki sposób mam wstawić screeny skoro widnieje na nich moje ip?" Z uwagi na ostrożność nie mogłam sobie na to pozwolić. Ferstel stwierdził, że skoro inni gracze wstawiają normalnie screeny i nie robią problemów to ja też powinnam i mam być traktowana tak samo. Byłam innego zdania - jeżeli jestem zmuszona wstawić screeny na forum publiczne, na których widnieją takie dane jak adres ip to nie mogę na to przystać. Administrator ferstel wtedy nie zachował się zbyt profesjonalnie i poważnie, jak przystało na osobę pełniącą taką funkcję. Można by oczekiwać, że administrator spróbuje znaleźć inne rozwiązanie tej sprawy - być może mógł sam zaproponować, aby wysłać screeny w prywatnej wiadomości do członka ubt, żeby nie każdy miał dostęp do takich danych. Mógłby też poradzić się właściciela forum, co zrobić w takiej sytuacji. Nie doszło do niczego z powyższych. Zamiast tego odczułam, że zostałam wyśmiana, kiedy ferstel wręcz wtedy szydził z moich zamiarów. Pisał coś w stylu "I co masz zamiar zrobić? Wysłać ssy prywatnie do ubt?" Nie widział problemu w udostępnieniu przeze mnie moich danych osobowych publicznie i dalej odczuwałam, że nic nie wskóram w rozmowie z nim. Według regulaminu forum: Administrator Forum – osoba posiadająca najwyższe uprawnienia na Forum, odpowiedzialna za jego prawidłowe funkcjonowanie zgodnie z obowiązującym prawem. Administrator zarządza działaniem Forum, nadzoruje przestrzeganie regulaminu. A ponadto zabrania się: 3.2. Ujawniania Danych osobowych oraz prywatnej korespondencji innych użytkowników bez ich zgody. A zatem ja nie zgodziłam się na ujawnianie czyichś (moich) danych osobowych. Natomiast administrator nie działał zgodnie z postanowieniem "nadzoruje przestrzeganie regulaminu". Można by wręcz stwierdzić, że sam nakłaniał do jego naruszenia. Dzisiaj na chatboxie zainicjowana została kolejna rozmowa przez kogoś mniej więcej na temat "czemu ferstel miałby zostać zdegradowany". Odpowiedziałam przypominająco o sytuacji sprzed kilku tygodni, że wpisać można by w powód: "Brak zachowania powagi na zajmowanym stanowisku poprzez używanie perswazji w celu wymuszenia wręcz na użytkowniku udostępnienia publicznie swoich danych i wyśmiewanie jego decyzji o braku chęci ich udostępniania". Przez to właśnie ruszyła dzisiaj rozmowa z ferstelem znowu odnośnie zaistniałej sytuacji. Tłumaczyłam jego uchybienie, a także sugerowałam jak mógł zachować się tamtego dnia w takiej sytuacji, ale w dalszym ciągu ferstela to nie ruszyło ani nie wzruszyło, zaczął mi pisać, że chyba się spłakałam. Zagotowałam się lekko i miałam chęć już sama napisać skargę wracając do tej sprawy sprzed kilku tygodni, ale momentalnie przypomniałam sobie, że historia czatu została niedawno wyczyszczona, a dowodami miałyby być właśnie zapisy tamtego dnia z czatu. Napisałam wtedy jeszcze na czacie, że mi na stanowisku administratora byłoby wstyd żądać, żeby ktoś ujawnił swoje dane, co może stanowić zagrożenie dla tej osoby. Wspomniałam też, że kaleczy takim zachowaniem wykonywanie swojej funkcji, przez co wychodzi na osobę, której traktować poważnie nie można. Jeszcze po chwili rozmowy temat został wyczerpany, wyjaśniliśmy sobie chyba wszystko, a ferstel przyznał mi rację, że zachował się niewłaściwie. Mam nadzieję, że czegoś go to nauczy, dlatego też jak na wstępie - ja nie wychodzę z żadnymi roszczeniami, chyba że właściciel stwierdzi, że w jakiś sposób należy oskarżonego ukarać.

Już się nie mogę doczekać tego dnia

Twój nick: Laureanka Serwer: DD2 Link do bana (https://csowicze.pl/playerpanel/amxbans/bans/): https://amxxbans.csowicze.pl/bans/10 Screenshoty spakowane w paczkę: Jako że na screenshotach pojawia się na czacie moje IP, a w żadnym wypadku nie będę tego ujawniała publicznie, to po prostu wysyłam paczkę do @ Madara na priv. Edit: Proszę, ssy z zamazanym ip. megawrzuta.pl/63wciv20

Jako gracz bez admina widzę co admini piszą sobie na u@. https://zapodaj.net/plik-WWfHApIjdr

Autosnajperki są możliwe do kupienia, więc chyba wypadałoby je wyłączyć ?

Jak ktoś jest w stanie dać 1000 złotych to tyle da. Jak ktoś może sobie pozwolić na 100 czy 200 złotych to nie powinno to być negatywnie odbierane.

Znajome osoby, z którymi raz na jakiś czas można popisać, a także ciekawość dotycząca dalszych losów sieci.

Cs 1.6

Logitech

Majeranek

Wodę gazowaną

Tak naprawdę to chyba wszystko. Koszulka, sukienka, spodenki i coś jeszcze by się znalazło.

Hej

Urządzenie (Komputer/Telefon): telefon Przeglądarka: edge Rozdzielczość ekranu: 1400x1050 Zrzut ekranu z błędem: w załączniku Szczegółowy opis błędu: Na wersji mobilnej nie widać tych przycisków "dodaj nowy temat", "oznacz cała zawartość jako przeczytaną" oraz "nieprzeczytana zawartość", które na wersji na komputer znajdują się nad chatboxem.

Beyonce

Nowy to niedokończony produkt także zdecydowanie wolę stary.

Żeby zmieniła mnie w elfa.

Bardzo lubię Larę Croft.

Hi

Żaden z powyższych z uwagi na to, że każdy z tych do wyboru (z serwerem awp na czele) uważam za nudny, no może poza jailbreakiem, ale i tak lepiej skupić się na istniejącym już only mirage.

Istnieją teorie, że czarne dziury to tunele czasoprzestrzenne, dzięki którym można trafić do innego świata. Kto wie, może trafiłbyś w lepsze miejsce... albo twoje ciało zostałoby rozerwane ?

Podczas gdy w Polsce obchodzone jest Święto Wszystkich Świętych i Zaduszki, w Stanach Zjednoczonych i coraz częściej w Europie Halloween, w Meksyku w tym samym czasie odbywa się Día de los Muertos, czyli Święto Zmarłych. Idea i założenia tego święta są podobne jak w przypadku odpowiednika obchodzonego w Polsce, jednak charakter i podejście do obchodów Día de los Muertos to zasadnicza różnica. Polskie święto ma smutny charakter, natomiast meksykańskie święto to festiwal śmierci, kolorów i zabawy. Wynika to z zupełnie innego podejścia Meksykanów do spraw życia i śmierci. Według wierzeń Meksykanów, właśnie 1 i 2 listopada dusze ich zmarłych mogą wrócić do swoich bliskich, ale nie w celu straszenia ich i nawiedzania, ale po to, by móc spędzić z nimi czas przy wspólnej zabawie. 1 listopada to dzień, w którym wspominane są duszę zmarłych dzieci, natomiast dorosłym poświęcony został 2 dzień listopada. W tym czasie na cmentarzach zamiast tysięcy zniczy panuje radosna atmosfera, zabawa i rodzinna fiesta (w przeciwieństwie do Halloween nie chodzi tutaj o wprowadzanie elementów grozy). Przeważają różnorodne kolory, świece, świeże kwiaty i kadzidła. Día de los Muertos może kojarzyć się z amerykańskim Halloween, jednak jest to błędne skojarzenie. Istotą meksykańskiego święta jest znaczenie duchowe i religijne - dla Meksykanów jest to element ich tożsamości narodowej, co zostało dostrzeżone i uznane przez UNESCO, jako niematerialne dziedzictwo kulturowe ludzkości. Geneza święta Día de los Muertos wywodzi się z czasów prekolumbijskich (mniej więcej 3000 lat wstecz). Święto Zmarłych miało duże znaczenie w społecznościach indiańskich, które zamieszkiwały tereny Ameryki na długo przed pojawieniem się katolików. Tradycja tego święta przetrwała nawet czasy, które nadeszły wraz z wiekiem XVI. Były to czasy ekspansji hiszpańskich konkwistadorów, którzy wypłynęli do nowego świata z misją kolonizacji i nawrócenia miejscowej ludności na wiarę chrześcijańską. Miejscowa religia została uznana za świętokradczą, jednak obchody Dnia Zmarłych nie zostały zniesione - nastąpiła tylko ewolucja pod pewnymi względami, na skutek czego święto przyjęło niektóre elementy chrześcijańskie. Zmieniła się także data święta. Początkowo święto było obchodzone w sierpniu i trwało cały miesiąc, ale zostało przeniesione na początek listopada tak, aby zbiegało się to z chrześcijańską tradycją obchodzenia Dnia Wszystkich Świętych. Meksykanie zdołali zachować swoje tradycyjne wierzenia w niezmienionej formie i po dziś dzień łączą je także z chrześcijańskimi dogmatami. Tradycje związane ze świętem Obchody Święta Zmarłych wiążą się z corocznym respektowaniem lokalnych tradycji. Jednym z najistotniejszych symboli obchodów Día de los Muertos jest pan de muerto. Jest to rodzaj słodkiego, drożdżowego pieczywa, które najczęściej ma na sobie dwa lub więcej przecinających się wałeczków z ciasta, mające imitować skrzyżowane kości. Różne formy przewidują także motyw czaszki na wypieku. Można spotkać je w meksykańskich sklepach, piekarniach i placach targowych już na kilka tygodni przed 1 listopada. Początków tradycji pan de muerto badacze doszukują się już w zwyczajach Azteków, którzy dla swoich bogów i zmarłych piekli figurki z amarantusowego ciasta. W krajach starego kontynentu, z okazji Święta Zmarłych przyrządzało się małe lub duże bochenki przeznaczone dla dusz bliskich. Bez względu na korzenie tego zwyczaju, Meksykanie nie wyobrażają sobie swojego święta bez pan de muerto. Pan de muerto to obowiązkowy element ofrendy, czyli ołtarzyka przygotowanego na cześć zmarłych osób. Tradycja wyraźnie wskazuje, że ofrenda musi mieć 7 stopni, czyli tyle, ile dusza zmarłego musi pokonać, aby zaznać wiecznego spokoju. Określone też jest, co konkretnie musi znaleźć się na poszczególnych stopniach np. na pierwszym wizerunek świętego, na trzecim sól dla dzieci z czyśćca, na szóstym zdjęcie zmarłej osoby. Oprócz tych przedmiotów umieszcza się także butelkę alkoholu, pan de muerto, wodę, cygara, a w przypadku dusz dzieci - zabawki. W rzeczywistej praktyce z ilością stopni i ich zawartością bywa różnie. Nie zmienia to jednak faktu, że ofrenda jest tak spopularyzowanym podczas tego święta symbolem, jak choinka na święta Bożego Narodzenia. Kolejnym tradycyjnym elementem związanym z Día de los Muertos są czaszki nazywane calaveras. Nazwa odnosi się do cukrowych czaszek, które są elementem ofrendy. Calaveras mogą być dekorowane takimi przedmiotami jak kolorowa folia, lukier, koraliki, a czasami nawet pióra. Podczas ich produkcji czasami dodaje się czekoladę, a nawet tequilę. Występują w wielu kolorach. Calaveras mogą być jadalne lub nie, w zależności od tego, z czego zostały wykonane - może to być cukier lub nawet glina. W te dni Meksyk ozdobiony jest w wiele ornamentów, a także figurek przedstawiających La Catrinę - postać symbolizującą śmierć, będąca odpowiednikiem naszej kostuchy. La Catrina to kobieta bez powłoki, ubrana w elegancką, arystokratyczną suknię i duży elegancki kapelusz z piórami. Symbolizuje ona kontakt z duchami zmarłych członków rodziny i przyjaciół. Figurki La Catriny mogą przybierać różne formy, nie muszą to być wizerunki osób. Wzory nawiązujące do niej (kościotrupy, czaszki) mogą być nanoszone na zwierzęta, ceramikę, tkaniny i inne przedmioty codziennego użytku. Parady? Tak - wydawać by się mogło, że parady są tradycją, która w kontekście Día de los Muertos obchodzona jest już od wielu lat. Nic bardziej mylnego. Stolica Meksyku dorobiła się tej tradycji całkiem niedawno za sprawą filmu z Jamesem Bondem pt. "Spectre", w którym to otwierająca scena filmu ma miejsce w Mexico City właśnie podczas Día de los Muertos i zorganizowanej z tej okazji ulicznej parady. Za sprawą tego filmu podczas parady można zaobserwować olbrzymie kościotrupy, muzykę na żywo, fajerwerki i tłum elegancko ubranych mężczyzn i kobiet w stroje wspomnianej La Catriny. Podczas meksykańskiego święta nie można zapomnieć o wspólnym biesiadowaniu w gronie rodziny i przyjaciół. W tym czasie rodzina i znajomi zmarłego jedzą, wspominają, piją tequilę i świętują życie. Tradycją jest niezamykanie drzwi, ponieważ nigdy nie wiadomo kto może przyprowadzić ze sobą duszę ukochanej zmarłej osoby. Po wspólnych wspomnieniach rodziny przenoszą się na cmentarze, biorąc ze sobą kosze jedzenia i nierzadko spędzają tam całą noc, aby na tle ozdób, ornamentów i wymalowanych czaszek na twarzach ludzi, przy muzyce oddać się zabawom i wspomnieniom tych, którzy już odeszli. Tajemnicą Meksykanów jest to, co dzieje się z jedzeniem i alkoholem pozostawionym na grobach zmarłych, gdy wszyscy rozejdą się już do domów. Miejscowi utrzymują, że wszystko zostaje spożyte przez zmarłych. Radość z celebrowania święta przez Meksykanów sprawia, że w święcie Día de los Muertos jest coś niezwykłego. Coś, co sprawia, że nawet będąc obserwatorem można odczuć atmosferę radości i celebracji życia. Sposób oddawania czci zmarłym przez ludność Meksyku sprawia, że odczuwają oni ich obecność wśród nich, a to również za sprawą przekonania, że człowiek żyje tak długo, jak długo żyje pamięć o nim. Źródła: https://r.pl/blog/nietypowe-swieto-w-meksyku-poznaj-día-de-muertos https://ciekawostkihistoryczne.pl/2022/11/01/dia-de-los-muertos-meksykanskie-swieto-zmarlych/ https://solisci.pl/dia-de-los-muertos-czyli-swieto-zmarlych-po-meksykansku/ https://www.cerames.pl/india-no2-tradycyjna-figura-la-catrina-z-meksyku-29596.html

Wprowadzenie Witajcie. Prezentowany przeze mnie artykuł tym razem porusza kwestie istnienia lęku w życiu człowieka i przedstawia sposoby radzenia sobie z tą emocją za pomocą zjawiska hipnozy. Omówione są tutaj kwestie terminologiczne, objawy lęku, wyjaśnienie pojęcia hipnozy, jej przebieg i przykładowe zaburzenia i schorzenia, z którymi można sobie radzić poprzez hipnozę. Zapraszam do czytania. Terminologia lęku Termin lęk wywodzi się od łacińskiego słowa anxietas, które oznacza nieprzyjemny stan emocjonalny związany z przewidywaniem nachodzącego z zewnątrz lub pochodzącego z wewnątrz organizmu niebezpieczeństwa, objawiający się jako niepokój, uczucie napięcia, skrępowania, zagrożenia. Często zestawia się go z pokrewną emocją, jaką jest strach, jednak czynnikiem odróżniającym lęk od strachu jest fakt, że lęk jest procesem wewnętrznym, który nie jest związany z bezpośrednim zagrożeniem lub bólem. Strach natomiast jest podstawową, automatyczną reakcją na jakiś szczególny obiekt, sytuację lub okoliczność, obejmującą spostrzeżenie rzeczywistego lub potencjalnego zagrożenia. W przypadku strachu człowiek dobrze wie, czego się boi i zna czynnik wywołujący reakcję. Podczas reakcji lękowej osoba nie zna jego źródła i nie jest świadoma danego bodźca wywołującego lęk. Reakcję adekwatną, która pojawia się w wyniku dostrzeżenia bodźca stanowiącego realne zagrożenie nazywamy więc strachem. Lęk to irracjonalna reakcja na jakiś nieistniejący bodziec lub reakcja na bodziec, który nie stanowi żadnego realnego zagrożenia. Dobrze obrazuje to definicja lęku, według której „lęk jest długotrwałym, złożonym stanem emocjonalnym, który pojawia się wtedy, gdy człowiek oczekuje, że jakaś przyszła sytuacja, zdarzenie albo okoliczność może się wiązać z dokuczliwym dla niego, niedającym się przewidzieć ani opanować zagrożeniem jego żywotnych interesów”. Z powyższej definicji wynika, że człowiek podczas reakcji lękowej fantazjuje na temat możliwych lub niemożliwych do zaistnienia sytuacji, które realnie nie istnieją w jego teraźniejszości. Z tego względu charakterystyczną cechą reakcji lękowej jest nieadekwatność w odniesieniu do obecnej sytuacji danej osoby. Lęk jest jedną z ośmiu emocji podstawowych i bierze czynny udział w kształtowaniu psychiki człowieka, przez co należy traktować go jako reakcję zupełnie naturalną. Przez odczuwany dyskomfort uczucie lęku jest najczęściej opisywane jako negatywne doświadczenie. Mimo to, lęk pełni w życiu człowieka funkcję chroniącą. Funkcja ta mobilizuje zasoby psychiczne i fizyczne człowieka do działania w celu przezwyciężenia zagrożenia. Z innego punktu widzenia - powstrzymuje człowieka przez podjęciem działań, które mogłyby być dla niego zagrażające. Objawy lęku Lęk jest emocją, która może pojawić się w każdym momencie ludzkiego życia i może dotyczyć praktycznie każdego aspektu aktywności człowieka, przez co może przybierać wiele form różniących się od siebie. Choroby i zaburzenia psychiczne są uporządkowane w systemach ICD i DSM. Systemy te są co jakiś czas aktualizowane i obecnie wyróżniają kilkadziesiąt odmian lęku wliczając w to zaburzenia, w których lęk jest objawem jedynie współistniejącym. Patrząc na te wszystkie zaburzenia łącznie, dostrzec można wyłaniającą się grupę najczęściej występujących objawów w sytuacji lękowej. Objawy te są przyporządkowane do czterech grup. Są to objawy poznawcze, somatyczne, emocjonalne i behawioralne. Objawy te powodują, że człowiek inaczej myśli, odczuwa i zachowuje się, niż w momencie, gdy lęku nie doświadcza. Konfiguracja objawów lękowych zależy od rodzaju lęku występującego u danego człowieka. W przypadku gdy lęk trwa długo, stopniowo zmienia się on w zaburzenie lękowe, zmieniając funkcjonowanie człowieka na wielu poziomach, nie tylko na tych, które jesteśmy w stanie zaobserwować lub ustalić poprzez wywiad. W aspekcie biologicznym zachodzi wiele zmian w strukturach organizmu. Na poziomie układu genetycznego dochodzi do wygaszania niektórych genów i aktywacja genów odpowiedzialnych za trwałe zwiększenie poziomu neuroprzekaźników takich jak kortyzol czy adrenalina, w konsekwencji czego nadwyżka kortyzolu powoduje degradację obszaru hipokampu zmniejszając jego rozmiar, przez co pogarsza się pamięć czy zdolności kognitywne. Dodatkowymi zmianami są: zmniejszenie objętości lewej kory oczodołowo-czołowej i uszkodzenie połączeń neuronalnych między lewą korą oczodołowo-czołową a ciałem migdałowatym, skutkiem czego jest upośledzenie zdolności człowieka do świadomego rozpoznawania sytuacji stanowiących realne zagrożenie i brak zdolności do odróżniania ich od sytuacji niestwarzających zagrożenia. Oprócz zmian w strukturze mózgu człowieka, zaburzenia lękowe objawiają się także zmianami w obszarze wegetatywno-endokrynnym. Następuje obniżenie sprawności układu immunologicznego, skutkiem czego jest obniżenie odporności organizmu i podatność na pojawianie się zaburzeń somatycznych takich jak: zaburzenia układu trawienia, choroba wrzodowa, zaburzenia układu krążenia, alergie, choroby skóry czy astma. Podsumowując, objawy lęku objawiają się w różnych aspektach funkcjonowania człowieka i w dużym stopniu wpływają na wydajność ludzkiego organizmu. Czym jest hipnoza? Współcześnie hipnoza jest określana jako autonomiczny stan świadomości będący na pograniczu snu i jawy. To specyficzny stan zmienionej uwagi, który może zostać wywołany przez inną osobę (najczęściej przez osobę zwaną hipnotyzerem) lub pojawiać się samoistnie. Podczas hipnozy reakcje człowieka mogą pojawiać się spontanicznie lub w odpowiedzi na określone bodźce. Jest to stan, w którym możemy zajrzeć w głąb naszej podświadomości. W ten sposób można komunikować się z umysłem w celu zmiany przekonań, nawyków, a także uwolnić się od stresu, leków i znaleźć ukojenie w trudnych sytuacjach. W trakcie hipnozy nasze ciało i umysł są w stanie głębokiego relaksu, a dodatkowo umysł jest wtedy bardziej podatny na sugestie. Hipnoza definiowana jest też na bardziej naukowej płaszczyźnie. Najbardziej rozpowszechnionym sposobem definiowania hipnozy jest ujmowanie jej w ramach różnych koncepcji dysocjacji osobowości. Zgodnie z tą koncepcją, składnikiem osobowości i umysłu są podsystemy, które w normalnych warunkach sterowane są przez centralną strukturę kontrolną. W normalnym stanie świadomości są one zintegrowane, jednak podczas hipnozy ulegają one rozdzieleniu i na różnym poziomie są zdolne do niezależnego i wielopoziomowego reagowania na sugestie hipnotyzera. Hipnoza została dokładniej analizowana w XX wieku przez amerykańskich badaczy. Paul Young jako pierwszy zastosował metodę eksperymentalną i badania statystyczne do analizy tego zjawiska. Doszedł do wniosku, że stan hipnotyczny to jedynie zmodyfikowany stan normalnej świadomości. Różnica w porównaniu z normalnym stanem czuwania polega na tym, że w stanie hipnozy istnieje silna tendencja do przyjęcia z pełnym zaangażowaniem sugerowanej postawy umysłowej. Stwierdził również, że w stanie hipnozy zwiększa się poziom odporności na ból i zmęczenie, a dodatkowo pojawiała się możliwość przypominania sobie zdarzeń zapomnianych z przeszłości. Stan hipnotyczny nie jest narzędziem terapeutycznym lub diagnostycznym samym w sobie. Nie ulega wątpliwości, że stanowi hipnotycznemu można przypisać działanie relaksacyjne - jeśli wziąć pod uwagę terapeutyczną siłę odprężenia, to hipnoza w tym rozumieniu oddziałuje leczniczo. Zasadniczo hipnoza jest specyficznym stanem psychofizycznym, który umożliwia pełniejsze rozumienie funkcjonowania organizmu i zachodzących w nim procesów oraz ingerowanie w jego działanie. Hipnodiagnoza polega na wykorzystaniu transu hipnotycznego w procesie diagnozowania na przykład poprzez wydobywanie odległych czy ukrytych wspomnień powstałych np. w wyniku traumy, a istotnych dla procesu leczenia na drodze regresji, prowadzenie wywiadu w stanie hipnotycznym. Natomiast psychoterapia wykorzystująca zjawisko hipnozy (hipnoterapia) posługuje się tym stanem, by zwiększać dobrostan psychiczny lub fizyczny, zatem pomaga w odzyskaniu zdrowia psychicznego i/lub fizycznego. Jak przebiega proces hipnozy? Przeprowadzenie hipnozy składa się z kilku etapów: 1. Rozmowa wstępna z zainteresowaną osoba. 2. Ułożenie hipnotycznej osoby w odpowiedniej pozycji. 3. Wprowadzenie w trans. 4. Pogłębienie transu. 5. Wyprowadzenie z transu. Rozmowa wstępna jest istotna z punktu widzenia hipnotyzera, ponieważ pozwala mu zorientować się, jakie wyobrażenie o hipnozie ma osoba zainteresowana. Jeśli chodzi o pozycję, osoba może leżeć lub siedzieć. Ważne jest to, żeby pozycja była wygodna i bezpieczna. Istnieją różne techniki wprowadzania człowieka w trans. Do najczęściej stosowanych należą: technika Bernheima oraz technika fiksacji wzroku. W ramach tej pierwszej techniki - wmawiamy osobie hipnotyzowanej ociężałość powiek, senność i brak możliwości otwarcia oczu. Następnie przechodzimy do ociężałości nóg i reszty ciała. Wszystkie sugestie należy wymawiać monotonnym głosem, aby dążyć do opanowania uwagi hipnotyzowanego. Technika fiksacji wzroku polega natomiast na wpatrywaniu się osoby hipnotyzowanej w jakiś przedmiot trzymany mniej więcej 30 centymetrów przed jej oczami. Celem tej techniki jest znużenie osoby hipnotyzowanej i spowodowanie, aby oczy same się zamknęły. Gdy oczy się zamkną postępujemy dalej tak jak w technice Bernheima. Najtrudniejszym etapem jest pogłębienie transu, czyli przejście z fazy lekkiej do głębokiej. Nie jest możliwe osiągnięcie tego etapu u każdej osoby. Polega to na tym, że podajemy coraz trudniejsze sugestie do wykonania. Ostatnim etapem jest wyjście z transu. Jest to prosty etap, wystarczy podać sugestie odliczenia do pięciu i zasugerować wyjście z transu po liczbie 5. Wykorzystanie hipnozy w leczeniu zaburzeń i powiązania z psychoanalizą Przełomem w dziejach hipnozy była działalność Zygmunta Freuda, twórcy psychoanalizy. Hipnozę stosował on regularnie i nastawiony był na osiąganie jasno określonych celów, takich jak usuwanie zaburzeń nękających pacjenta. Poprzez stan indukcji hipnotycznej był on w stanie kontaktować się z nieświadomą strukturą osobowości swoich pacjentów odpowiedzialną za objawy chorobowe, dzięki czemu zaczął osiągać sukcesy. Z biegiem czasu odrzucił hipnozę jako narzędzie odblokowywania stłumionych wspomnień. Zamiast tego zajął się praktykowaniem techniki wolnych skojarzeń i interpretacją snów. Hipnoza najpierw straciła na popularności wraz z rozwojem psychoanalizy, jednak z biegiem lat i to uległo zmianie. Od początku lat pięćdziesiątych XX wieku hipnozę uważa się za jedno z bardziej efektywnych narzędzi stosowanych do modyfikacji zachowania i leczenia. Hipnozę zalicza się do objawowych technik psychoterapeutycznych. Przykłady zastosowania hipnozy w leczeniu schorzeń Hipnoza ze względu na coraz szersze zastosowanie w medycynie i psychoterapii zajmuje szczególne miejsce. Jest ona stosowana w leczeniu chorób o podłożu psychosomatycznym, emocjonalnym oraz typowo somatycznym. Pozwala skutecznie redukować stres, zwiększać poczucie własnej wartości, a także stosowana jest w leczeniu zaburzeń lękowych. Dobrze sprawdza się również w przypadku problemów laryngologicznych, położniczych, chirurgicznych i stomatologicznych. Wyróżnia się następujące obszary pracy z pacjentem w hipnozie: 1. Psychiatria: - zaburzenia depresyjne - zaburzenia zachowania - zaburzenia nerwicowe (lęk, reakcja na stres, fobie) - zaburzenia adaptacyjne - zaburzenia nawyków i popędów - patologiczny hazard - uzależnienia - zaburzenia odżywiania się - dysfunkcje seksualne - nieograniczone zaburzenia snu 2. Stomatologia (redukcja lęku przed zabiegiem) 3. Medycyna: - kontrola bólu - astma - zaburzenia gastryczne - schorzenia dermatologiczne - choroby przewlekłe - ginekologia i położnictwo - chirurgia - rehabilitacja - uczulenia Źródła: https://mindmatch.pl/porady/czym-jest-hipnoza https://fizjoterapeuty.pl/metody-specjalne/hipnoza.html P. Krzemiński, Lęk a kontrola emocjonalna u pacjentów z zaburzeniami lękowymi leczonych hipnozą. W. Strzelecki, Psychologia w naukach medycznych.

Nick: Laureanka Jaką nagrodę odbierasz? Netflix na miesiąc, a za resztę punktów reputacja.

@ klamraMiss