Zablokowane Profilowanie Geograficzne - Rewolucja w Ściganiu Przestępców

[ilovehotmilfs:3]

Profilowanie geograficzne to jedna z najbardziej fascynujących i skutecznych metod wykorzystywanych w kryminalistyce, która pozwala ścigającym przestępców wytypować lokalizację, w której prawdopodobnie mieszka lub działa seryjny przestępca. Choć ta technika stosowana jest w ściganiu zbrodni od kilku dziesięcioleci, to dopiero od lat 80. XX wieku zyskała uznanie na całym świecie, rewolucjonizując sposób prowadzenia śledztw kryminalnych. W artykule tym przyjrzymy się, jak działa profilowanie geograficzne, jakie są jego zalety, a także jak zmieniło oblicze ścigania przestępców.

 

 CZYM JEST PROFILOWANIE GEOGRAFICZNE?
Profilowanie geograficzne to technika analizy kryminalnej, która wykorzystuje dane dotyczące lokalizacji zbrodni, by określić, gdzie może mieszkać lub operować sprawca. Podstawowe założenie tej metody polega na tym, że przestępcy, zwłaszcza ci, którzy popełniają seryjne przestępstwa, nie działają losowo. Zamiast tego wybierają miejsca, które znają, w których czują się komfortowo i które są w miarę łatwe do osiągnięcia bez ryzyka schwytania. Profilowanie geograficzne analizuje te wzorce, pomagając w wytypowaniu obszarów, w których przestępca mógłby mieszkać lub przebywać.

Jednym z pionierów tej metody był kanadyjski ekspert w dziedzinie kryminalistyki, Kim Rossmo, który w latach 80. XX wieku opracował techniki matematyczne pozwalające na dokładne przewidywanie obszaru działalności przestępcy. Jego prace doprowadziły do powstania zaawansowanego oprogramowania komputerowego, które analizuje dane z miejsc przestępstw i generuje mapy wskazujące najbardziej prawdopodobne lokalizacje przestępcze. Rossmo wprowadził także termin „strefa komfortu”, odnosząc się do obszarów, które przestępcy preferują, ponieważ czują się tam bezpieczni i mają łatwy dostęp do ich zasobów, takich jak dom, praca czy znajomi.

 

JAK DZIAŁA PROFILOWANIE GEOGRAFICZNE?
Technika polega na dokładnej analizie przestrzennej miejsc, w których doszło do przestępstw. Zbierane dane obejmują nie tylko współrzędne geograficzne, ale także czas i charakter zbrodni. Celem jest znalezienie wzorców, które mogą wskazać, gdzie sprawca spędza najwięcej czasu, jakie tereny są dla niego znane i gdzie prawdopodobnie się ukrywa. Dzięki takim analizom, profilerzy są w stanie stworzyć tzw. „mapy cieplne”, na których wskazują obszary wysokiego ryzyka, czyli miejsca, które mogą być najbliższe rzeczywistego miejsca zamieszkania sprawcy.

Zaawansowane oprogramowanie komputerowe wspiera tę analizę, wykorzystując algorytmy matematyczne i statystyczne. Systemy te pomagają zidentyfikować tzw. „centra przestępcze” – lokalizacje, które wydają się przyciągać przestępców i z których mogą oni łatwo uciekać, pozostając w stosunkowo bezpiecznych obszarach. Systemy komputerowe są w stanie również uwzględniać czynniki zewnętrzne, takie jak ruch drogowy, dostępność transportu publicznego i inne zmienne, które mogą wpływać na decyzje przestępcze.

Profilowanie geograficzne czerpie z kilku kluczowych teorii kryminologicznych, które pomagają zrozumieć schematy działania sprawców:

Teoria Racjonalnego Wyboru zakłada, że przestępcy podejmują swoje decyzje racjonalnie, biorąc pod uwagę potencjalne zyski i ryzyko. Sprawcy wybierają miejsca, które pozwolą im działać przy minimalnym wysiłku i zmniejszonym ryzyku zatrzymania. W ten sposób ich decyzje o miejscach ataku są przemyślane.

 

Teoria Działań Rutynowych sugeruje, że przestępstwo najprawdopodobniej wydarzy się tam, gdzie występują odpowiednie warunki: zmotywowany sprawca, dostępna ofiara i brak nadzoru. Przestępcy często wybierają ofiary w trakcie swoich codziennych aktywności, jak dojazdy do pracy, zakupy czy spacer.

 

Teoria Wzorców Przestępczych zakłada, że przestrzeń, w której porusza się przestępca, wpływa na jego wybory. Codzienne „ścieżki życia” sprawcy, takie jak trasy między domem a pracą, to strefy, które sprawca zna dobrze, co sprzyja popełnianiu przestępstw.

 

Jednym z najważniejszych narzędzi profilowania jest funkcja oporu przestrzeni, która opiera się na zjawisku, że przestępcy rzadko popełniają przestępstwa bardzo blisko swojego domu. Zamiast tego tworzą tzw. strefę buforową – bezpośrednie otoczenie, w którym nie działają, aby uniknąć wykrycia. Funkcja oporu przestrzeni opisuje zjawisko, w którym liczba przestępstw spada wraz z odległością od znanych sprawcy miejsc, aż do osiągnięcia obszaru, który zapewnia komfort działania, ale jednocześnie oddala od bezpośredniego ryzyka.

 

PROFILOWANIE GEOGRAFICZNE - OGRANICZENIA
Profilowanie geograficzne okazuje się szczególnie przydatne w przypadkach seryjnych przestępstw, takich jak morderstwa, podpalenia czy napaści, gdy istnieje wzorzec miejsc ataków. Analiza takich wzorców pozwala na stworzenie „geoprofilu” – mapy prawdopodobnych lokalizacji sprawcy. To narzędzie wspomaga policję, zawężając obszar poszukiwań i skupiając się na miejscach, które są najbliżej codziennej trasy sprawcy. Choć profilowanie geograficzne jest niezwykle użyteczne, ma swoje ograniczenia. Jest mniej skuteczne, gdy sprawca często zmienia lokalizacje lub działa na dużą skalę geograficzną, jak np. w przypadku przestępców mobilnych. Sukces profilu zależy również od dostępności i jakości informacji o dotychczasowych miejscach przestępstw, co wymaga spostrzegawczości i dobrego przygotowania zespołu śledczego. 

 

ZASTOSOWANIE PROFILOWANIA GEOGRAFICZNEGO W PRAKTYCE
Profilowanie geograficzne okazało się skuteczną techniką w wielu słynnych sprawach kryminalnych, w tym w poszukiwaniach seryjnych morderców. Przykładem jest sprawa Zodiac Killer, seryjnego mordercy działającego w Kalifornii w latach 60. i 70. XX wieku. Dzięki profilowaniu geograficznemu śledczy mogli określić, które obszary były najczęściej odwiedzane przez sprawcę, co pomogło zawęzić pole poszukiwań. Choć sam morderca nigdy nie został złapany, technika ta stanowiła cenne narzędzie w pracy śledczych.

Innym przykładem jest sprawa „The Unabomber” (Ted Kaczynski), którego profile geograficzne pomogły w określeniu miejsca, w którym przestępca mógł mieszkać, co ostatecznie doprowadziło do jego aresztowania. Dzięki tej metodzie, śledczy byli w stanie ograniczyć obszar poszukiwań i skoncentrować swoje działania na bardziej obiecujących rejonach, oszczędzając czas i zasoby.

Profilowanie geograficzne zrewolucjonizowało podejście do ścigania przestępców, szczególnie w przypadkach seryjnych zbrodni. Dzięki tej technice śledczy są w stanie skupić swoje wysiłki na konkretnych obszarach, zwiększając efektywność dochodzenia. Choć metoda ta nie daje 100% pewności, w wielu przypadkach stanowi nieocenione narzędzie, które pozwala na szybkie zawężenie kręgu podejrzanych i skierowanie działań na obszary, które mają największe prawdopodobieństwo bycia związane z przestępcą. W przyszłości, z rozwojem technologii i analizy danych, profilowanie geograficzne będzie miało jeszcze większe znaczenie w ściganiu przestępców na całym świecie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

źródła:

Stanisław MORDWA -  PROFILOWANIE GEOGRAFICZNE,  CZYLI WYKORZYSTANIE ANALIZ  PRZESTRZENNYCH DO WYKRYWANIA  SPRAWCÓW PRZESTĘPSTW

https://magazyn-ksp.policja.gov.pl/mag/aktualnosci/126119,Kryminalne-lamiglowki-Profilowanie-geograficzne-w-walce-z-przestepczoscia.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Geographic_profiling

 

 

[xavjer]

Pierwszy raz słyszę o takim neologizmie mimo że wiedziałem np. o samym Unabomberze 

+ bo przyjemnie się czyta

 

[Tomczysław]

Jak zawsze klasa sama w sobie. Brawo!

[Terrorist]

Ale to dość stara i znana metoda, przynajmniej od lat 90/00, ale sam artykuł fajny i miły dla oka